Oftewel: we zijn in Noorwegen! Laat ik bij het begin beginnen, want hoeveel kan een mens meemaken in 1,5 week tijd. Een week geleden woonden we nog in Rijswijk, waren we druk bezig met de laatste regeldingen in het huis en nu zijn we geëmigreerd naar Noorwegen.

In mijn vorige blog heb je kunnen lezen dat wij over 1,5 week zouden vertrekken. In die laatste 1,5 week hebben we ons steeds meer teruggetrokken in onze eigen bubbel. Vlak daarvoor hebben mijn lieve vriendinnen Sietske en Mariëlle een spontaan afscheidsfeestje voor ons georganiseerd. Ik ken ze langer dan vandaag, dus toen de uitnodiging voor een lunch met elkaar kwam, verbaasde het feestje me niet. Maar wat voelden we ons bijzonder en geliefd. Dank jullie wel!

Eigen bubbel

Dat terugtrekken in onze eigen bubbel had voornamelijk als reden om niet vlak voor vertrek ziek te worden. Maar ook om even tot bezinning te komen. Emigreren is niet niets en af en toe moest ik echt even een stapje terug doen, zoveel komt er momenteel op ons af. En dat voelde goed; niet tot ’s avonds laat moeten inpakken, maar rustig doos voor doos alles afwerken. De laatste dagen hebben we ons echt gefocust op het inpakken van zowel de verhuisdozen als de auto. Want jeetje, wat zat die vol toen we eindelijk vertrokken.

Het grote vertrek stond gepland voor maandag 26 juli. We hebben tot de vrijdag ervoor nog getwijfeld over de route en de vertrekdatum vanwege de vele veranderingen rondom corona. Duitsland zou vanaf 27 juli strengere inreisbeperkingen hebben voor Nederlanders, Noorwegen vanaf 26 juli juist deels versoepelen voor het reizen met kinderen. Daarentegen zou Noorwegen juist wel weer strenger worden wat de eerste dagen quarantaine betekende voor ons. Uiteindelijk hebben we besloten om op maandag naar Kiel in Duitsland te rijden, daar in een hotel te slapen en de volgende dag op ons gemak naar de boot in Kiel te gaan. Een lekkere, lange overtocht naar Oslo, zonder stress. Dat hadden we immers al genoeg gehad de laatste dagen. En wat zijn we blij geweest met die keuze! Op zondag nog wel even door de corona-teststraat om naar Duitsland te kunnen reizen. Niet leuk, maar het hoort er nu eenmaal een beetje bij.

Afscheid nemen is stom

Het afscheid in Rijswijk was verschrikkelijk. Het begon op zaterdag met het afscheid van onze katten. Uiteraard komen die bij ons in Noorwegen wonen, maar pas wanneer wij een huis hebben. Daarna kwam het grote afscheid op maandagochtend. Tranen met tuiten om het huis achter te laten en daarna één voor één onze ouders en vrienden stiekem knuffelen. De eerste stop na het vertrek was… de McDonalds in de Plaspoelpolder. Om even de tranen te drogen en een koffie en McFlurry te bestellen. Want tja.. het koffieapparaat was al ingepakt.

De rit naar Duitsland ging prima en ook het hotel beviel goed. De volgende ochtend opnieuw even testen en gelukkig nog steeds negatief. Om 12:00 uur mochten we de boot richting Oslo op, maar dat werd nog even spannend! Bij het inchecken vroegen ze of wij volledig gevaccineerd waren. Ik wel, maar Vincent nog net niet lang genoeg. Toen wij aangaven dat hij op familiebezoek zou gaan bij zijn oma (een geldige reden om het land binnen te mogen), gaven ze aan dat wij dat zwart op wit moesten hebben. We hebben zelfs een geboortecertificaat opgevraagd, maar dat was niet genoeg. Uiteindelijk hebben we zijn oma gebeld, op de speaker en met Duits, Engels, Noors en Nederlands door elkaar hebben we haar laten verklaren dat zij écht de oma van Vincent is en écht in Noorwegen woont. En fiew, we mochten door! Gelukkig maar..

Mogen we Noorwegen in?

De boot was heerlijk! Voor de meisjes een hele belevenis, maar voor ons ook. En we hebben de buffetten lekker laten smaken. Bij aankomst in Oslo kwam de stress wel even terug. Want hoe zou de Noorse douane reageren op ons verhaal. Mogen we zomaar het land in? Moeten we in quarantaine? De rij was lang en uiteindelijk hebben we er 3 uur over gedaan vanaf dat de boot aanmeerde in Oslo, maar… na een QR-code check voor ons, opnieuw een coronatest voor de kinderen, mochten we door. Ha en god tur! Yes, we zijn in Noorwegen en zijn vrij om te gaan en staan waar we willen! Een last viel van onze schouders.

En dan.. het was inmiddels 13:00 uur, Vincent moest in de stromende regen even uit de auto en was tot op zijn onderbroek nat geregend. Dus eerst een stopplek zoeken, droge kleren aan en wat te eten zoeken. En daarna op pad voor een slaapplek. Uiteindelijk zijn we naar het plaatsje Kragerø gereden, aan de zuidkust. En daar staan we nu nog steeds. We hebben hier een fijn plekje voor de tent gevonden. De eerste volle dag na aankomst bleef het maar regenen, dus hebben we tenminste de tent goed kunnen testen. We hebben nog droge voeten gelukkig.

De tweede volle dag was het plots bijna 30 graden en wat was dat een genietdag. Even langs de supermarkt voor wat hotdogs, barbecue achterin de auto en op zoek naar een fijn strandje voor een relaxmiddag. De kinderen speelden in het zand, klommen over rotsen en Lieke vond zelfs een garnaal. Haar dag kon niet meer stuk en die van ons daardoor ook niet. Dit is één van de redenen waarom wij naar Noorwegen zijn vertrokken.

De eerste bezichtiging

Het voelt dubbel, want aan de ene kant ervaren we deze tijd echt als vakantie. Maar we zijn hier ook met een reden. Dus zojuist hebben we ons officieel uitgeschreven uit Rijswijk en gisteren hebben we onze eerste bezichtiging gehad. Een prachtig oud huis op een eiland voor de kust bij Tvedestrand. Je komt er alleen per boot, alleen kwamen we er pas een dag van tevoren achter dat het een autovrij eiland is. De boot ging op de hele zaterdag slechts 3 keer, dus het was behoorlijk plannen. Maar we hebben het huis bekeken en zijn weer een ervaring rijker. Dit huis is niet ons huis; er moest teveel aan gebeuren en we zijn ook wel tot de conclusie gekomen dat deze stap te groot is. Hoe mooi en relaxed het eiland ook was, van een compleet energiezuinig huis middenin de Randstad naar deze plek, is voor ons een te grote stap. We zoeken vrolijk verder 😊

Wat de komende weken ons gaan brengen, weten we nog niet. Je leest het vanzelf! Lees ook hier deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4 van ons avontuur.