Dacht ik de vorige keer dat de update lang geleden was, nu overtref ik mezelf. Maar niet zonder reden en de reden weten veel mensen die mij volgen ook wel. Op 9 juli heb ik namelijk definitief afscheid moeten nemen van mijn beste vriendin Sietske. Na 1,5 jaar ziek te zijn geweest, heeft zij de strijd tegen eierstokkanker niet mogen winnen. De weken en maanden ervoor stonden in het teken om nog zoveel mogelijk mooie herinneringen met haar te maken. En wij zijn dan ook meerdere keren in Nederland geweest. Maar hoe hard het ook klinkt en hoeveel verdriet ik ook nog steeds iedere dag heb, het leven gaat door. En langzaamaan pak ik hier in Noorwegen de draad weer op. Dus tijd voor een korte terugblik op de afgelopen periode.

Bezoek aan Nederland

Zoals gezegd zijn we meerdere keren naar Nederland geweest. Dit begon in april met een gepland bezoek aan familie en vrienden. Door de situatie rondom Sietske hebben wij wel een week voor vertrek plotsklaps onze plannen moeten wijzigen. We zouden namelijk tijdens ons verblijf in Nederland ook enkele dagen naar Disneyland Paris gaan. Maar nu bleek Sietske ook met haar gezin die kant op te gaan. Natuurlijk wilden we ervoor zorgen dat we samen in Disneyland konden rondlopen. Boot en hotel omgeboekt, vrij gekregen op school en werk en hups in de auto gestapt. Via Oslo, Kiel en een hele lange reisdag kwamen we vervolgens aan in Parijs. De volgende dag stond Disneyland op het programma en nog belangrijker: Lieke was jarig! Samen met Sietske, Edwin, Marnix en Vera heeft zij een topverjaardag gehad. Want wie kan er nu zeggen dat er door Belle, Doornroosje, Sneeuwwitje én Minnie Mouse voor je gezongen wordt? Wat een bijzondere verjaardag!

Daarna stond het bezoek aan Nederland op het programma en hopten we vele adressen af. Het was fijn om iedereen weer te zien, maar ook gek om weer in de vertrouwde omgeving te zijn. Missen we ons oude huis? Neuh, niet echt. Zeker de drukte, chaos en opgefokte mensen in Nederland missen we als kiespijn. Natuurlijk heb je mooie herinneringen in Nederland, maar het zijn vooral de vrienden en familie die we het liefst vaker om ons heen zouden hebben. Of het gemak van de AH. Het is echter onze eigen keus om zo ver van iedereen vandaan te wonen en nog steeds bevalt het leven in Noorwegen ons prima.

Lieke’s kinderfeestje

In mijn vorige blog noemde ik al kort Noorse kinderfeestjes. Lieke was begin april jarig en toen we terug kwamen uit Nederland hebben we uiteraard haar kinderfeestje gevierd. Waar je in Nederland een x aantal kinderen mag uitnodigen en dus moet kiezen tussen vriendjes en vriendinnetjes, gaat dat in Noorwegen anders. Niemand wordt uitgesloten. Je kiest óf alleen de meisjes/jongens, óf alle kinderen. Er wordt geen onderscheid gemaakt en er wordt tegen niemand gezegd: jou vind ik niet zo aardig, dus jij mag niet komen. De feestjes worden eigenlijk altijd gewoon thuis gevierd en omdat wij zo’n grote tuin hebben, besloten wij dat de hele klas welkom was. Dat betekende dus 25 kinderen over de vloer. Kinderfeestjes duren standaard 2 uur en bestaan uit buitenspelen, taart eten (zoveel als je op kan), vaak nog knakworstjes of pizza eten en een zakje snoep in ontvangst nemen. Heerlijk kneuterig, maar alle kinderen genieten hiervan. Geen strijd over wie het leukste feestje geeft en geen verdriet als je niet uitgenodigd wordt. Ik ben fan!

Solliciteren

Mei stond voor Vincent deels in het teken van sollicitaties. Hij was vanaf januari aan het werk als invalleerkracht. Maar bij een nieuwe vacature vragen ze in Noorwegen niet standaard de tijdelijke krachten. Je moet voor iedere nieuwe functie officieel solliciteren. Ergens wel zo eerlijk. Er stonden de afgelopen periode diverse functies voor het nieuwe schooljaar open en eind mei kwam voor Vincent het verlossende woord: je bent het geworden! Vanaf dit schooljaar werkt hij dan ook fulltime en heeft hij zijn eigen klas, de 7^e (zeg maar de 1^e van de middelbare school). Ze zijn al direct op kamp geweest en hij heeft het goed naar z’n zin.

Einde schooljaar

Het schooljaar liep in juni ten einde. Begin juni ben ik met spoed naar Nederland gevlogen omdat de situatie van Sietske verslechterde. Vincent bleef met de kinderen thuis achter en we hadden ook net bezoek van mijn ouders. Het leven kun je niet plannen.. Eind juni begon de zomervakantie met vooral veel zon, zwemmen, spelen in de tuin en het maken van kleine uitstapjes. Zo zijn we met z’n vieren naar Lyngør geweest, een schattig eilandje voor de kust.

Helaas hebben we onze eigen zomervakantie door Noorwegen moeten annuleren, maar volgend jaar een nieuwe kans. In Noorwegen hebben de kinderen 8 weken zomervakantie. Een behoorlijke periode om te vullen als ouder 😉 En ook de barnehage van Jasmijn was de hele maand juli gesloten. We hebben er met elkaar, ondanks de omstandigheden, een fijne zomer van gemaakt. Begin juli vloog ik weer alleen naar Nederland en niet veel later kwamen Vincent en de meiden mij met de auto achterna. De reden laat zich raden.. Het was een enorm intense periode, met veel verdriet, maar ook met veel liefde voor iedereen om mij heen.

Legoland

Na de crematie hadden we er als gezin behoefte aan om toch weer snel naar ons eigen plekje terug te reizen. Maar omdat de zomer grotendeels in het teken van verdriet en spanning stond, zijn we op de terugweg bij Legoland gestopt. Vooral voor onze 7-jarige Lego-fan een perfecte tussenstop. We hadden ons even niet gerealiseerd dat het middenin de zomervakantie na 2 jaar corona best wel eens druk kon zijn in het pretpark. Understatement.. Gek werden we van alle rijen, alle mensen en gillende kinderen (niet die van ons). Een ijsje halen? Minimaal een halfuur in de rij. We hebben enkele attracties kunnen doen, maar verder was het vooral veeeeeel wachten.

De dag erna hadden we nog in Denemarken en besloten we naar Lego House te gaan. Wat een verademing! De hele dag hebben we kunnen bouwen met lego in allerlei thema’s. Alle opdrachten werden vol enthousiasme uitgevoerd. Ja, dit was leuk!

Klussen en tuinieren

Inmiddels is het half september en is school alweer een maand bezig. Vincent heeft het ontzettend druk, omdat alles op school natuurlijk nieuw voor hem is. Ook mijn werkzaamheden lopen lekker door. Daarnaast hebben we in en om huis meer dan genoeg te doen. Ons huis is gelukkig erg goed onderhouden. De garage/schuur is een ander verhaal. Die hebben allebei echt een likje verf nodig voor de winter er weer aan komt. Dus na werktijd is het kiezen tussen verf afkrabben, schuren of toch grasmaaien of appels rapen. Met bijna 4000m2 heb je wel wat gras om kort te houden. We grappen al over wat schaapjes, maar die houden de elanden en reeën weer op afstand. Ook zo jammer. Dus voorlopig houden we het bij grasmaaien.

Ik noemde al even appels rapen, want helaas is onze complete appeloogst dit jaar mislukt. Eén of ander insect heeft de appels aan gegeten, zowel bij ons als bij de buren. Hier leren we weer van voor volgend jaar. Gelukkig hadden we wel meer dan genoeg aalbessen, zwarte bessen, kersen, aardbeien, frambozen, pruimen en bramen. En hangen de peren nog aan de boom. Het is meerdere keren per week weer bedenken: wat gaan we nu weer maken? De vriezer ligt inmiddels vol en voor vanmiddag staat voor mij bramenjam maken op de planning.

Jullie weten weer een beetje wat wij hier ondernemen. Ik durf niet te beloven dat de volgende update sneller komt, maar ik zal mijn best doen 😉

---

Ben je enthousiast geworden over Noorwegen? Wil je zelf ook op reis en weet je niet goed waar je moet beginnen of wat je echt niet mag overslaan? Naast mijn blog over onze emigratie ben ik persoonlijk reisadviseur en stel graag je reis samen. Vul een reisaanvraag in en ik ga met veel plezier voor je aan de slag.