Bij ieder nieuw verhaal, lees ik eerst terug waar het vorige gebleven is. Ook al voelen we dat we meer en meer settelen hier in Noorwegen, er gebeurt nog steeds genoeg in ons leven. En juist wanneer we eenmaal een ritme hebben gevonden, gebeurt er weer iets nieuws waardoor dat ritme totaal overhoop gegooid wordt. Maar first things first, ik had een nieuwtje beloofd in de vorige blog.

Ons nieuwtje

Na mijn blog kreeg ik al wat nieuwsgierige appjes, maar omdat nog niet alles rond was, wilde ik het nieuws niet delen. Nu kan dat wel, want gisteren hebben we de laatste officiële brief ontvangen: wij zijn trotse eigenaren van het huis in Vegårshei! Dit huis stond al een tijd te koop en toen wij afgelopen zomer met onze huizenjacht begon, kwam ik bij toeval dit huis op de Noorse Funda tegen. Een tikkeltje boven budget, maar toch wel een gaaf huis. We zijn gaan kijken en voor mij was het liefde op het eerste gezicht.

Het huis is heerlijk groot, we hebben allemaal een enorme slaapkamer en de meiden hebben boven een eigen speelkamer. Daarnaast hebben we een aparte verdieping voor onze gasten. En dan heb ik het nog niet gehad over de tuin. De tuin is groot, heel groot! Vol met fruitbomen, een kas om groente in te verbouwen, ingebouwde speeltoestellen voor de kinderen en direct aan het bos. Via een smal paadje achterin onze tuin loop je zo het bos in. 10 minuten lopen en je zit op een langlauftraject.

Niet overtuigd

Maar Vincent was niet direct overtuigd. Hij wilde liever dicht bij zee wonen en iedere dag genieten van een prachtig uitzicht. Vergeleken met Nederland heeft dit huis een prachtig uitzicht, maar het ligt wel relatief centraal in het dorp. Twijfels dus. De maanden verstreken en we hebben meerdere huizen bekeken. Op twee huizen een bod uitgebracht, maar dit werd helaas niets. Gekscherend zeiden we al tegen elkaar: dat huis in Vegårshei hè.. misschien kunnen we het wel huren? Want naast dat ik het huis te gek vond, sprak het dorp en de omgeving mij ook aan. Een gezellige school, de belangrijkste faciliteiten in de buurt en enkele Nederlandse gezinnen die hier al woonden en ons enthousiast maakten.

En toen werden we plotseling benaderd door de eigenaren: of wij het huis misschien wilden huren? De rest is geschiedenis, want inmiddels wonen we hier sinds half oktober. En stiekem begon het na een week al te kriebelen bij ons allebei om het huis te kopen. Want ja, ga je muren verven als je hier maar een jaar huurt? Ga je echt je best doen te settelen als je niet zeker weet dat je blijft? Veel vraagtekens en toen we bezoek kregen van elanden en reeën in onze eigen tuin, besloten we de gok te wagen. Het geregel heeft even geduurd en na een bezoek aan de gemeente voor de laatste stempel, is nu alles rond!

Solliciteren en werk

In mijn vorige blog vertelde ik ook over de sollicitaties van Vincent. Van de drie verstuurde sollicitaties is hij er helaas voor drie afgewezen. Dat kwam hard aan, maar niet te lang getreurd, want hij is direct op zoek gegaan naar nieuwe vacatures. 1,5 week geleden heeft hij nog enkele brieven verstuurd en toen ging het ineens hard. Zo hard dat ons zojuist gecreëerde ritme compleet overhoop is gegooid. Wij hebben namelijk op een zondagavond, de dag na de sollicitatiebrieven, in de lokale krant gestaan. En letterlijk de dag erna stroomden de uitnodigingen voor gesprekken binnen. Binnen één dag had Vincent vier mogelijke banen om uit te kiezen, waarvan één als invalkracht op de school van Lieke. Hij is op gesprek geweest en van enkele uurtjes per week invallen, is dat nu na een week al veranderd tot zo’n vier dagen voor de klas staan. Flink schakelen, erg wennen aan de Noorse manier van lesgeven, maar een grote kans voor hem. We leven met de dag, maar het is fijn dat hij de komende tijd sowieso werk zal hebben.

Noors onderwijs

En over de Noorse manier van lesgeven gesproken: wanneer hebben kinderen in Nederland een hele vrijdagmiddag buiten les? Wanneer moeten ze knakworstjes mee om boven een vuurtje te gaan roosteren? En wanneer krijgen ze dan les in langlaufen van hun meester of juf? Je zult begrijpen dat Lieke door het dolle heen is en ultiem geniet van deze bijzondere lessen. Skiën is haar nieuwe hobby geworden en we hebben direct ski’s aangeschaft op een tweedehandsmarkt die in het dorp gehouden werd.

Sneeuw

Ligt er hier eigenlijk nog sneeuw, krijg ik regelmatig als vraag? Zeker! Maar het weer is wel wisselvallig. Over het algemeen is het helder met amper regen. Als er al neerslag valt, is het wat sneeuw, er zijn wat koude dagen geweest, maar ik vind het nog best mild. En nadat er maandag zo’n 20 cm sneeuw is gevallen, is het dinsdag gaan dooien. Sneeuw is leuk, slush (zoals ze hier die gesmolten sneeuwdrap op de weg noemen) een stuk minder. ’s Nachts vriest een deel weer vast, dus het is superglad. Doe mij maar gewoon een dik pak sneeuw!

Na hele gezellige kerstdagen met mijn ouders, Oud & Nieuw met wel 10 minuten vuurwerk, is het nu januari en tijd voor orde en rust in huis. Met de nieuwe werkzaamheden van Vincent, de sneeuw en dooi en behoorlijk wat reisaanvragen voor mij, is die orde nog ver te zoeken. Maar ook met deze nieuwe wendingen zullen we onze draai vinden. Daarbij: we zochten toch avontuur? 😉

---

Ben je enthousiast geworden over Noorwegen? Wil je zelf ook op reis en weet je niet goed waar je moet beginnen of wat je echt niet mag overslaan? Naast mijn blog over onze emigratie ben ik persoonlijk reisadviseur en stel graag je reis samen. Vul een reisaanvraag in en ik ga met veel plezier voor je aan de slag.