December is altijd een maand van terugblikken. Vincent en ik doen dit standaard op oudjaarsavond en iedere keer weer zegt hij: “Een jaar met jou is nooit saai.” Dat ligt gelukkig niet alleen aan mij, maar er zit wel een kern van waarheid in. En ik denk zomaar eens dat dit jaar veel andere jaren overtreft. Dit jaar was alles behalve saai; je emigreert immers niet heel vaak in je leven.
Dankbaar en trots
Als ik terugkijk op afgelopen jaar, voel ik me dankbaar en trots. Dankbaar dat we deze stap hebben kunnen zetten. Door de bizarre huizenmarkt in Nederland, maar ook door eigen keuzes die we in het leven gemaakt hebben. Dankbaar dat onze vrienden en familie achter onze stap staan. Ze vinden het heus niet altijd even leuk dat we Nederland hebben verlaten, maar gunnen ons dit nieuwe leven.
Ik voel me ook trots op ons als gezin. We hebben ons huis verkocht met vage plannen in het vooruitzicht. Met alleen een tent en een dakkoffer vol spullen zijn we naar Noorwegen vertrokken waar we niet eens de eerste nacht geregeld hadden. Had je me dit jaren geleden verteld, dan had ik je keihard uitgelachen. Ik, emigreren? Doe niet zo gek! Maar we hebben het gedaan en dat maakt me enorm trots. Trots op mijn man dat hij dit avontuur met mij aan wilde gaan. Gigantisch trots op onze twee meiden die hier niet voor gekozen hebben. Die mee moesten met papa en mama, maar die nu opbloeien hier in Noorwegen. Die al het geregel moesten aanzien en vaak mee moesten naar saaie afspraken. Die steeds meer Noors begrijpen en zelf ook steeds meer Noorse woordjes zeggen.
Familie en vrienden achterlaten
Is het afgelopen jaar dan alleen maar rozengeur en maneschijn geweest? Nee, zeker niet! Je ouders en beste vrienden achter laten, is een grote stap. Er hebben flink wat tranen gevloeid. Zeker als je verdrietige berichten uit Nederland ontvangt. Dan wil je het liefst direct in het vliegtuig springen en de mensen van wie je houdt knuffelen. Regelmatig hebben we ons onzeker gevoeld: waar doen we nu goed aan? In dit huis blijven, toch verder zoeken? Gaan we ons hier wel écht thuis voelen? En ik denk dat deze onzekerheid niet gek is. Je laat alles achter wat bekend is en bouwt een nieuw leven op. Als ik terugkijk naar wat ik het meest mis, is dat naast familie en mijn vriendinnen, een bepaalde zekerheid. Op zaterdag in Delft even langs de kaasboer lopen. Weten wat je in welke supermarkt allemaal kunt kopen. Exact weten hoe lang een bepaalde rit ergens naartoe duurt. Maar stiekem mis ik die zekerheid ook weer niet. We hebben ons boeltje gepakt om op avontuur te gaan. En dat het een avontuur is, daar is niets aan gelogen.
Terugblik op de afgelopen maand
Terugblikkend op afgelopen maand sinds mijn vorige verhaal, is het misschien nog leuk een paar momenten te delen:
- We hebben bezoek gehad van Vincent z’n ouders en de dag dat zij aankwamen, viel de eerste sneeuw.
- Waar het de week van hun bezoek bij een cm of 15 bleef, is het de dagen erna compleet uit de klauwen gelopen. In een kleine week tijd is er ruim 1,5 meter sneeuw gevallen. Zeker de eerste twee dagen wisten we niet wat we meemaakten. Het bleef maar sneeuwen en we raakten meer en meer ingesneeuwd. Halsoverkop heeft Vincent een sneeuwfrees gekocht. Ons idee om de sneeuw deze winter alleen met de sneeuwschep weg te krijgen, moesten we gauw laten varen. Dit was geen doen meer. Sneeuw is leuk, maar dit was wel een beetje too much.. Gelukkig hoorden we van iedereen om ons heen dat er wel vaker zoveel sneeuw ligt, maar dat het dan meer geleidelijk valt.
- We hebben alle vier ons Noorse persoonsnummer gekregen, een BSN dus. Dit opent in principe alle deuren en nu kunnen we hier echt blijven. Uiteraard komt hier ook weer wat geregel bij kijken, maar dat zijn we inmiddels wel gewend.
- Er werd spontaan een doos van de Sint bezorgd bij ons in Noorwegen! Kinderen door het dolle heen natuurlijk.
- Vincent heeft z’n eerste sollicitaties lopen. Duimen jullie mee dat dit iets wordt?
- Jasmijn en Lieke hebben hun eerste kerstvieringen op school en de barnehage gehad. Behoorlijk spannend, maar wat doen ze het goed. En vooral: wat vinden ze het leuk!
- We hebben eindelijk eens een echte kerstkaart in de sneeuw kunnen maken 😊.
Het was een bewogen jaar en het jaar is nog niet voorbij. Volgende week komen mijn ouders weer op bezoek en daar kijken we enorm naar uit. En we hebben binnenkort nog een leuk nieuwtje te delen, maar dat bewaar ik voor een aparte blogpost 😊 Blijf je ons volgen?
Tot de volgende update! Heb je trouwens onze vorige blogs al gelezen? Deel 6, deel 7, deel 8 en deel 9 van ons avontuur.
Ben je enthousiast geworden over Noorwegen? Wil je zelf ook op reis en weet je niet goed waar je moet beginnen of wat je echt niet mag overslaan? Naast mijn blog over onze emigratie ben ik persoonlijk reisadviseur en stel graag je reis samen. Vul een reisaanvraag in en ik ga met veel plezier voor je aan de slag.
